Dedem, benim dedem

Dun, ama 6 sene once dun, sen gittin, seni son gordugumun ustunden 6.5 sene gecti, kahrolsun gurbet hayati. 

Seni her ozledigimde aklima ayni gun geliyor biliyor musun, haziran 2007, babalar gunu. Istanbuldaydim, annemlerle yemek yiyip Adem Baba’da ordan size gecmistik sanirim. Teyzemler, dayimlar, hepimiz ordaydik. Aslinda herkes hep ordaydi da bu sefer ben de gelebilmistim. Kucuk torunlar, ve buyuk torunlarin cocuklari kosturuyordu bir kosede, sen mutlu mutlu, ailem ne kadar buyuk benim diyordun, hepsi benim ailem. Anneannenle basbasa bir fotografimizi cek diyordun bana, cektim de, cekmesine cektim de neden yaptirip vermedim eline bilmiyorum onu iste :(

Sonra en sevdigin tatli vardi, herkes yeme sekerin diye hatirlatiyordu, sen ise dinlemiyordun, iyi ki yemissin canim dedem. Donup donup o gunu yaziyorum, bilgisayarimda kayitli, burda da vardir kesin. O gun son gorusmemiz degildi, ama son seyahatimdi Turkiye’ye sen gitmeden. Bir de cok mutluydun o gun, herkes evine geldi diye, ben hepinizin babasiyim diye…

Sonra bir de sabahlari beni bekleyisin geliyor aklima, camda, babam ise giderken beni size birakirken. Beni gorunce yuzundeki sevinc dusuyor aklima, senin tepene cikisim, ben kafanin uzerine oturacagim diyisim, sonra senin kucuk atolyene gidisimiz, sen tahtadan oyuncak yaparken seni izledigim geliyor aklima. Cok mutlu bir yerdi benim icin atolyen. Sonra apartmanin bahcesini duzenleyisimiz beraber, cicekler ekmen. Ah ciceklerin, nasil unuturum, senin gibi guzel bakamiyorum ciceklere, sen olu cicege can verir, diriltirdin. Senin torunun tavla bilmiyor ve cicek bakamiyor, inanilmaz…

Sonra senin hastane nefretin geliyor aklima, nasil gitmek istemedigin doktora, nasil beni hastanede birakmayin deyisin, hic de yalniz kalmadin hastanede cok sukur, ama hic de sevmedin, hep korktum senin hastanede olcegeinden, ayni senin gibi, cok sukur ki evinde oldu. Anneannem demisti ki hissetmissin, “ben gidiyorum bugun” demissin, “ama kimseye soyleme, hastaneye goturmesinler beni”. Annem de hic aklinda yokken “bugun babama gitmeliyim” demis, kardesimi de goturmus zorla. Iyi ki gitmisler, herkes gelmis o gun aslinda, baska sehirde yasiyan kardesin bile. Sonra herkes bir buruk kaldi biliyor musun, hele anneannem! O sensiz kalinca amacini kaybetti sanki. 1,5 sene once o da geldi yanina, di mi?

Bazen ruyalarimda gorusuyoruz, uzun zamandir gormedim seni gerci. Ben cok mutlu oluyorum, seni gordum, hem de cok iyi gordum diye. Iyisin di mi oralarda? Ailen iyi, seni ozluyor sadece, icimiz daha bir burkuluyor 28 ocakta, bir sene daha mi gecti onsuz diye. Ozlem azaliyor mu dersen, hayir, ama ozleme alisiyor insan, herseye alistigi gibi… Canim dedem, cok ozledim ben seni…