"dudaklarimda bir ates, avuclarimda alevsin" diyor icimde bir ses, hafif depresif hallerde ustelik. Bak sen su yaramaza! Depresif olacak ne var ki icimizde simdi, di mi ama?
Hayat mi zormus, Sili'yi mi sevmemissin, laf bunlar, geyik hepsi...
Ulkenin hali ya, calan calana? O geyik degil iste, aci, isyan, hepsi...
Peki ya su anne, iste insanin yuregine taa derine inip bir yumruk atiyor o, bir goz yasi desem, icime akiyor. Anne olunca dunyadaki butun cocuklarin annesi oluyo insan demisti biri, bir yerde okudum, hatirlamiyorum, iste o hesap, bir yumru iniyor yuregime, hos annelik oncesi de oyleydi ya.
Sonra dusunuyorum, ya 19 yasinda bir cocugu doverek oldurenlerin anneleri? Onlar da hissediyor mu kendini butun cocuklarin annesi gibi? Onlar nasil uyuyor geceleri? Cocuklarindan umidi kestim de, onlar da mi yapmuyor vicdan muhasebesi?
Bu habere benim de gozlerim doldu, Hrant Dink'in cenazesinde esi bir konusma yapmisti, halen aklimda, "Bir bebekten bir katil yaratan karanligi sorgulamadan hic birsey yapilmaz" demisti. Nasil o bebekler buyuyunce 19 yasinda bir cocugu doverek olduren birer katile donusur anlamak cok guc :( Ailelerinde baslayan sevgisizlik ve ilgisizlik mi? Yoksa toplumun bozuk psikolojisi mi? Artik Turkiye gundemini benim icim almiyor :(
YanıtlaSilAh Demet, unutmustum onu, ne guzel demisti, keske dedirtecek sebepler olmasaydi tabi. Icinde sevgi olan biri yapamaz gibi geliyor bana, ya da azicik vicdan...
Sil