Okuldayim, ofisimde. Makale ile ugrasiyorum, ama gerektigi gibi degil. Icimde hep bir duygu, sanki hic bir seye tum gucumu, tum konsantrasyonumu vermiyorum gibi. Rahatsiz ediyor beni bu his. Aslinda his degil, gercek. Beni rahatsiz eden de o. Yani, yuzde 50 performansla calisiyorum, budur beni rahatsiz eden. Ama neden bilmiyorum. Yani aslinda biliyorum, ve artik gecsin istiyorum bu durum. Istiyorum ki daha verimli olayim.
Ofisde oldugum gunler, disari cikmak istemiyorum genelde. Kapimi kapatip oturuyorum oylece. Neden? Sorma bilmiyorum hic. Aslinda biliyorum, ama sevmiyorum nedenini diyelim.
Gordugunuz gibi depresif haller hakim buralara. Oysa yuzume tebessum kondurmak cok kolaydir benim. Belki boyle oldugu icin, o tebessumu silmek de cok kolay...
aaa olmadi simdi ama sen mese yapragi odulunu kazanmistin bir guncuk bile surmedi mi keyfi:) dur eline gecince belki daha etkili olur:)
YanıtlaSilOldu mu simdi?Zaten son zamanlarda depresif olan ben yazini okuyunca ah dedim. Bir sonra ki yazida o hal gitsin bakalim:)
YanıtlaSilBeste, bir anlik sIkinti diyelim, yoksa mese yapragini dort gozle bekliyorum!
YanıtlaSilYcurl, bence de gitsin artik. Cok uzadi.