Kayahan

3 dil biliyorum, Türkçe'de değil, başka iki dilde yaşıyorum her gün. Ortalama kaç dil konuşuyor bir insan bilmiyorum, ama bende durum bu. Her dilin bir limiti var bence, bir de sonsuzluğu. Türkçe duygu dili, sonsuzluğu orda. Limit yok duygularımızda. Türkler aşık olurlar çünkü, severler, ama bir de sevdalanırlar.

Acı çekmezler sadece, içleri yanar, damarlarında hissederler sevgiyi, hüznü. Gönülden severler bazen, kalpleri kırılmaz sadece, paramparça olur. Canları vardır, bedenlerinden ayrı, yanar. Sevinince yüzleri, gözleri gülmez sadece, güller açar, bazen gönüllerinde de...

Üzülünce boğazlarında bir şeyler düğümlenir, yüreklerine, ta derine oturur acılar, çöker adeta. Kahrolurlar, mahvolurlar, yok olurlar, ve yoktan var olurlar.

Şarkılar, şiirler de öyledir, "kıyametler kopar yüreklerde", sadece üzülmez insan, "düşeceksen bir gün düşüp ardıma, kula değil yüreğine sor beni" der. Arabesktir hayat, yürektir hayata ışık tutan, duygular tam gaz yaşanır, bazen bir ömür boyu sürer, bazen de alev gibi söner aniden, haber vermeden. Ama küller kalır hep, bazen küllerinde boğulur insan, bazen de yeniden doğar.

Ve bu karmaşık denklemde bir yerlerde bir Kayahan doğar bir gun, kendi duygularını yaşar en zirvede ve en dipte. Resimleriyle öpüşür sevdalısının, yeminler eder, dönemez, mutlu olur, sever, mutsuz olur, çöker. Gözlerine hapsolur sevdiğinin. Hasret çeker, çünkü hasret çekmek farklıdır özlemekten, özlem başka düşer yüreğe, hasret bambaşka.

O sevdikçe, ben kendimden bir şey bulurum, o yandıkça hasretle, yine derim ah işte ben, o hasret çeker, yine ben, o mutlu olur kendimi bulurum, "beni azat et" der, yine ben. Hiç "gel vefasız" dememiş olsam bile bu güne dek, o söylerken derim ki ah yine ben. Yaşamadığım duyguların bile nasıl olabileceğini bana hissettiren, milyonlara hissettiren adam, Kayahan!


Ve bugün, "sen gözyaşlarımdasın" Kayahan....

Seninle her şeye varım ben

Sen benim uğurlu yolumsun

Yıldızlara yürürüm seninle

Sen iste canım senin olsun

Bu şarkın, çünkü mutlu anmak istedim seni bugün.....