2013...

2013 diyince aklima gelen cok sey var aslinda. Bizim tasinma yilimiz Sili’ye, bakarsin 2014 de geri gitme yili olur hayirlisiyla :)

Tasinmayi hic sevmedigimi biliyordum aslinda, ama Sili’ye tasinmayi daha bir sevmedim. Yokda bir suru sey kayboldu, aslinda cok degil, ama onemli, kizimin baby book’u mesela, sonra ona yazilan kartlar, sonra annemin senelerdir sakladigi bir sus esyasinin yarisi… Benim bicaklarim da kayboldu mesela, ama onlar yerine konur nasilsa, onemli olan manevi degeri olanlardi.

Yoruldum 2013 de ben, ugrasmaktan, bikkin dustum, ama kalktim ayaga, sevdiklerime sahip olduklarima sukredip. Oyle cok bir sey yasamadim aslinda, ama yoruldum tasinma islerinden, istemedigim bir seyi yapmak zorunda olmaktan, yine yeniden yeni bir ulkeye alismaya calismaktan, Ispanyolcadan.

Ben daha bir anne oldum, daha cok ogrendim benim icin onemli olan degerleri, neden vazgecip, neden gecemeyecegimi. Yeni korkular sardi beni, hic bilmedigim, kimileri de bildigim, ama bu derece korkabilecegimi tahmin bile edemedigim. Anne olunca anlarsinlari daha da anladim, kizim buyudukce de daha cok anlayacagim sanirim. 

Sonra akademik dunyadan ayrildim, yeni bir isim var artik, butun gun kizimdan ayri olmayi ogrendim, ve bunu pek sevmedigimi. Yeni isimi de pek seviyorum sayilmaz, “hanging in there” olayi bu oldukca, ya da “bana ne, bana ne sevmicem iste” inadi, zaman gosterecek.

2013’de ailemle cok vakit gecirdim, cok sevindim, beraber olmadigimiz zamanlar ozlemlerle gecti her zaman ki gibi, ama olsundu, onemli olan beraber zamanlarin tadini cikarmak! Aileye daha da bir duser oldum, ozledim hepsini, burnumda tutuyorlar. Ozlem de sevmeye dair degil mi? Yani bu kadar ozleyecek sevdigimizin olmasi da bir guzelligi degil mi hayatin? Canlarim, iyi ki varlar, ailem, arkadaslarim, tum sevdiklerim!  

Tabi bir de Gezi oldu 2013’de. Ulkece cok degisik bir donem gecirdik biz, hala daha devam ediyor. Facebook ve twittersiz yasayamadik, umut dolduk, sinir dolduk, agladik kimi zaman sevincten, kimi zaman da yuregimizi daglayan uzuntuden. Gencecik fidanlar gitti, bir cocuk DOVE DOVE olduruldu. Bir halk uyandi, bir kismi uyuyakaldi. Biz degistik, sen, ben, hayatinda eylem nedir bilmemis, fikirleri olan, ama apolitige yakinca, medyayla uyutulmus biz, degistik. 2013 de degisebilecegimizi ogrendik, limitlerimizi tanidik, gaz bombasi yiyerek nasil insanca birbirine yardim edilir ogrendik, ogrettik. Dunyanin bir ucundan duygu seli ile izledim herseyi, hepsini. Gezi esittir umut bende, hayata dair, gelecege dair. Benim umudum var! 

2014’de hersey daha guzel olacak, cok guzel olacak, di mi? Hepimiz icin, ulkemiz icin, dunyamiz icin, baris icin, adalet icin, saglik icin, mutluluk icin SEREFE!