27 Eki 2013

Cocuklardik, parlak yildizlardik o zaman...

Benim okulum ODTU! Benim ormanim, benim agaclarim, benim evim. Yesilinde mutlu oldugum, kampusunde buyudugum, cimlerinde yattigim, C.S. lerinde calistigim, herkesin "hocam" oldugu minik ama guzel dunyam!

ODTU sadece bir universite degil, ben 4 sene ODTU'de yasadim, kampusden disari bir hafta cikmadigim oldu. Yurtlardan bolume, carsidan kutuphaneye, kortlara... Ozledigim, ay bir gitsem gorsem dedigim dunyam.

Bir Istanbul'u ozlerim, bir de ODTU'yu, o derece. Yalan yok, Ankara'yi sevmem pek, Ankara'nin ODTU'sunu severim ben. ODTU evim, okulum, ki bak ODTU'den sonra baska diplomalar daha aldim baska okullarda, benim okulum ODTU hala, hayatimin 4 yilini gecirdigim dunyam.

Benim benim diyorum da, benim okulum olmasa kac yazar? Senin olsa baska bir tepki verecek degildim ya!

Simdi benim icim yaniyor, ne olacak? Kac bin agac kesildi, ne olacak? Neler oluyor evime? Izinsiz girdiler evime, agaclarimi kestiler, yarin girilecek ev kalmadiginda ne olacak?


4 yorum:

  1. Yine super yazmissin, sosyal aglarda paylasabilir miyim acaba? Fenomen olabilirsin ama:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Paylasabilirsin sekercim, fenomen olmam ama :)

      Sil
  2. Şimdi Ankara'ya gelsen, Eskişehir yolundan geçsen, için kan ağlar... Artık uzakta olmak ve eskisi gibi hatırlamak iyidir bence. Benim, o manzaranın önünden geçtikçe yüreğim parçalanıyor, Ankara'nın ölümünü izliyor gibiyiz...

    YanıtlaSil