kisa kisa

Kotu bir haber aldim dun gece yarisi, bir tanidigi kaybettik diyelim. Gencecik daha, 30larinda. Geriye acili bir anne, iki cocuk ve kardesler kaldi. Bekleniyordu evet, ama o birinin kardesi, birilerinin kizi, birilerinin annesiydi. Kolay degil, kolay da olamaz zaten. Gozyasi dokulmeli yuzumuzden, bir hayat bitiyor, kolay mi? Ben cok yakin degildim kendisine, hatta ara ara kactim da. Simdi bir yanim diyor, keske kacmasaydim kendisinden. Bir yanim da biliyor ki bu keskeler bitmez. Ama abisi ile konusurken zor tuttum kendimi.

Madem olumden acildi konu, oyle devam etsin. Gecen hafta dedem oleli 3 sene oldu. 3 koca sene! Bana dedemle anneannem bakti, annemler iste iken. Birine sultan digerine pasa deyisim bu yuzden belkide. Cok yakiniz yani, yakindik demiyorum. Hala yakin hissediyorum kendimi dedeme. Evimde dedemin yaptigi 3-5 sey var. Onlara dokununca sanki dedem yanimda gibi hissediyorum, sanki aramizda bir bag var gibi. Bazen de oyle geliyor ki, sanki ben burdayim ya, dedem Istanbul'da, yasiyor hala. Televizyon seyrediyor. Sonra bond tipi cantasini aciyor, vergi zarflarini doldurmaya basliyor, fis yaziyor.

Anneannem ise hasta, alzheimer's belasindan. Dedemden sonra hic toparlayamadi kendini zaten. Gonlumun sultani o benim. Kim oldugumu hatirlamiyor bazen, ama cok sevdigi biri oldugumu biliyor. Bana benim kucuklugumu anlatiyor mesela, ben oldugumu anlamadan. Diyor ben onu o kadar cok severim ki... Ben de seni canim anneannem.

En cok anneannemle dedemin evinde baskalarinin oturdugunu gormek koyuyor bana. En cok o zaman anliyorum dedemin gittigini, anneannemin yalniz kalamayacak durumda oldugunu...

Bazi konularda anneanneme o kadar cok benziyorum ki, ve bu durumu o kadar cok seviyorum ki anlatabilmem mumkun degil!

Canim anneannem ve dedem...

Demek istedigim, birisi olunce icimizdeki sevgi ne olur? Benimki oldugu gibi duruyor, aklima geldikce icimi acitiyor, bir yandan da icime huzur dolduruyor! Hayatta hersey zordu, olum neden kolay olsundu...