İçimden yazmak geliyor da

içime atıyorum içimden gelenleri geri.

İş durumum karışık bu aralar, welcome.to.south.america şeklinde hükümet değişince bütün resmi kurumlarda değişimler başladı, ben de ne zaman istifa et diyecekler diye bekliyorum her gün. Ha bugün, ha yarın, ha daha da yakın. Bir sürü olay olurken yurdumda işimden şikayet etmek de gereksiz geliyor ya!

Bayan epsilon tüm gücü ile gece uykusunu protesto ediyor. Dün gece saat üçte mesela "anne vamos" diyerek uyandırdı beni, hadi kalk oyun oynamaya gidelim diyor aklınca, yarı Türkçe yarı Ispanyolca. Sonra oyun oynadık, pilav diye tutturdu, yedi, sonra papa diye, onu da uyandırıp oynadı biraz. Hem şikayet ediyorum hem de seviyorum bu gece uyanmalarını...

Aranızda çok dilli çocuk yetiştiren var mı acaba? Zevkli oluyor aslında onların konuşmalarını dinlemek, daha geç konuşuyorlar kesinlikle. Okulda ve babasıyla Ispanyolca, benimle Türkçe, mr l. ile ben hala aramızda İngilizce konuşuyoruz, onu da duyuyor evde yani. Çorba gibi. İngilizce anliyor mu pek emin değilim. Eski yuvada arada İngilizce konuşuyordu bir öğretmen, bayan epsilon tek anlayan gibi görünenmiş, diğer çocuklar Şili'li olunca. Şimdi daha uluslararası bir okulda, çoğu çocuk yabancı, ben daha memnunum. Bu yaşta çocuklar biraz acımasız olabiliyorlar çünkü, farklı olana karşı. Türkçe burda azınlık bir dil tabi, son nüfus sayımına gore ülkede 300 civarı Türk var, düşünün. O yüzden bana çok iş düşüyor. Şimdilik söylediği Türkçe kelimeler: anne, baba, dede, anneanne, mama, meme, ağaç, çiçek, ayı, ay, bebek, bez, bak, gel, evet (si ve noyu tercih ediyor). Bir de beşe kadar sayıyor ama şöyle: bi ü ü ü beee. Çok ama çok keyfi eserse "Papa/anne bak havhav" diyebilir. Anlamaya gelince onda ne dersen anlıyor da işine gelirse yapıyor cadı. Bir de şimdi farkettim, evet ve baba dışında Türkçe ve İspanyolca kelimeleri farklı. Belki fark etmedi henüz başka diller olduklarını...