Gezi esittir umut bende...

Gunlerdir karisik duygular icindeyim, ama en agir basanlar gurur ve umut sanirim. Siyasi goruslerim, fikirlerim var elbet, lisedeyken dahs yogundu, simdi daha durgun. Oy verirken kime vermeyecegim belliydi, kime verecegim de tabi, ama lider dedigim kimse yok. Butun bunlar onemsiz kaliyor tabi son birkac gun icinde olanlar icin. Istanbul'um, Turkiye'm, vatanim, canim, ozlemim. Dehsetle izliyordum zaten olanlari, o bu su derken yasaklar, kisitlamalar almis basini gidiyordu. Sonra, birden, masumca parkta agac bekleyen insanlara karsi bu denli guc kullanimi... Urktum, korktum neler olacak diye. Taksim'deki yakinlarim, arkadaslarima bir sey olmasin diye. Sinirlendim, cildirdim medyanin tepkisizligine, aciklamalarin icindeki kibire. Gozyaslarimi tutamadim polisin guc gosterisine, anneleri dusundum hep, ben de anneyim ya, anladim daha cok. Sasirdim sosyal medyanin gucune ve sevindim, gerekliligini anladim. Umut doldum gelecege dair, gurur duydum bu toplumsal direnisle, bu masum, bu yagmadan uzak, bu paylasim dolu, bu halk direnisiyle. Gelecek gunler ne getirir bilmiyorum ama, benim artik umudum var... #direngezi, #direngeziparki, #occupygezi