Bir hikaye

Oteki kahramanin adini bilmiyorum, belki okur bu blogda bir gun, sevinirim...

Ispanya'da cok Turk yok, ondan boyle seyler pek olmuyor. Tabi Madrid'in turustik yerlerinde gezerken bolca Turkce duyuyorum, o ayri.

Gecen hafta annemlerle Barselona'ya gittik, sansimiza hava yagmurlu. Biz de turstik otobuse atladik, oyle gezdik sehri. Ben alt katta icerdeydim, annemler yukarda. Derken 2 kiz gelip oturdu yanima, yari turkce yari Fransizca konusuyorlar...

Ben de kendi halimde telefonda ogrencilerin maillerini okuyorum, bayan epsilon'da uyuyor slinginin icinde. Derken kizlardan biri "cocugun burda ne isi var ya" dedi, benim nevrim dondu. Bu arada otobusdeki herkes Kayra'ya oyunlar yapiyor uyanikken falan, neyse. Ben de "bir daha sizden izin almadan gezmeyiz" dedim. Tabi kabahatten buyuk ozur "Turk oldugunuzu bilmiyorduk", bilsen ne olacakti ki...

Boyle de bir animiz oldu.

Bundan seneler evvel de bir benzerine tanik olmustum San Fransisco'da. Tabi o zaman bahsi gecen cocuk benim degildi :) Mr. l.'le geziyorduk, cable car'a binmisiz. Tabi ben mr.l. ile Ingilizce konustugumdan, ortamda Turk yok diye oldukca rahat konusan bir ciftle karsi karsiya oturuyoruz. Once adami biri aradi, anlatiyor, cok hastayim raporluyum falan diye, karsimda sevgiliyisle tatilde, neyse.

Cable car'da bir Alman cift var, iki cocuklu, ikisi de bir cocugu slingde tasiyor. Bizim ciftin bayan olani basladi, ya cocuklarla ne isleri var, bir de slinge koymuslar, nefes alamaz orda o cocuk. Ben de dayanamayip "size ne kardesim, adam cocugunu nasil tasiyacagini bilir" dedim. Onlarda laf kivirmislardi sokla. Sonra da indiler zaten.

Bu olaylardan cikarilacak sonuc, kimi insan cocugu olan eve kapansin diye bakiyor hayata. Bir de, bizde var sanirim bu cok, bu ayni kisim insanlar anne babalar cocugunu nasil tasinayacgini, nasil buyutecegini, ne zaman usudugunu bilmiyor saniyorlar...