22 Ara 2012

Seferilik hali

29 eylulde ayrildik evden, bayan epsilon kitalar arasi yolculugna cikti, Arizona'ya ulastik, evimize yerlestik, mutlu mesut olduk. Ozlemisim cunku Arizona'yi, Amerikanyadaki hayat kolayliklarini. Cok iyi geldi, arkadaslarla gorustuk, mutlu olduk.

Madrid'i ozledim mi, yok...

Derken buralara geldik, arcantinden bildiriyorum yani. Simdi seferi hissediyorum kendimi. Bir de buraya gelis nedenimiz pek guzel degil ya, agirlik var havada. Simdi ozledim Madrid'i iste...

Ama donuyoruz Arizona'ya bir sureligine, derken donus Madrid'e. Donuste gitmek istemeyecegim, biliyorum.

Bu aralar ne istesem bilmiyorum, daha dogrusu istemiyorum ben bir sey. Tasinma olayimiz olacka dedim ya onceden, simdilik dunyanin bir ucu gibi gorunuyor, gerci arcantinden bakinca cok da bir ucu degil, bir senelik deneme turu niyet, ama ben hic bir sey istemiyorum. Yani ne madrid'de kalmak istiyorum ne tasinmak, ne calismak istiyorum ne de evde oturmak. Depresyonda miyim bilmiyorum, ama hic bir sey istemiyorum. Sadece bayan epsilon iyi olsun, biz de onunla olalim, o kadar.

Gecen gun bi mulakata girdim, telefonda, arcantin'den bakinca dunyanin baska ucunda bir is icin, iyi gecmedi, daha dogrusu gecti de, hemen baslayamam ben dedim. Istemiyordum zaten, ama ayni zamanda istiyordum.

Ben hic bir sey istemiyorum gercekte sanirim, artik postpartum mudur, hayatimdaki degisimleri kaldiramamak midir nedir, simarmak da istemiyorum, hayatimin en guzel olayini yasadim bu sene, kizim saglikli olsun, sevdiklerim saglikli olsun gerisi bos diyorum tabi, ama ben cidden hic bir sey istemiyorum, ya da cok sey istiyorum, azi oluyor.

Simarik hissediyorum kendimi, cunku en onemli sey yanimda uyuyor su anda. Ne diyorum, ben de bilmiyorum...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder